Bidaia munduaren amaierara : Joelen kontakizunaren laugarren eta azken atala / Henning Mankell ; itzultzailea, Juan Mari Mendizabal

Joelen kontakizunaren laugarren eta azken atala da hau. Izarretara bidean zihoan txakurra izan zen lehen atala. Itzalak luzatu egiten dira ilunabarrean eta Ohe elurtuan lo egin zuen mutikoa etorri ziren gero.Liburu honetan Joelek hamabost urte bete ditu. Ama ezagutuko du, oso ume zelarik aitarekin utziz etxetik alde egin zuena. Amarekin topo egitera joatean iraganeko pasadizoak argitu nahi ditu semeak aitarekin, gaixo jarri zen aitarekin, alegia:-Ama batek ez du alde egiten horrela, besterik gabe. Aitak desagertzen dira. Amak, ez. Zerbait gertatuko zen. Aita marinela izana zen, eta aspaldidanik agindua zion semeari biak itzuliko zirela egunen batean itsasora eta amaierarik gabeko bidaia batean abiatuko. Aita hil zenean:Negarrez hasteko zorian zegoela jabetu zen. Ez zuen nahi. Hamabost urte zituen, marinela zen. Beraz, ezin zuen negar egin. Umeek negar egin dezakete. Eta helduek. Baina ez hamabost urte dituen batek. Adin horretan debekatuta dago amore ematea. Batez ere malkoei.Ordurako iparralde eta hegoaldeko itsas bazterrak ezagutuak zituen Joelek marinel gisa. Amsterdameko portura eta kaleetara ere iritsia zen...